Ο Εμίλ Γκαλέ (8 Μαΐου 1846 – 23 Σεπτεμβρίου 1904 Nancy) ήταν Γάλλος καλλιτέχνης του γυαλιού και θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της Αρτ Νουβώ. Ο πατέρας του ήταν γνωστός κατασκευαστής επίπλων. Ο ίδιος σπούδασε φιλοσοφία, βοτανική και ζωγραφική, ενώ αργότερα έμαθε την επεξεργασία του γυαλιού στο Διεθνές Ινστιτούτο Γυαλιού στο Meisenthal.
Τα πρώτα του έργα εκτελέστηκαν με καθαρό γυαλί διακοσμημένο με σμάλτο. Σταδιακά βρίσκοντας το προσωπικό του ύφος, το οποίο αποτέλεσε και το στυλ της Αρτ Νουβώ, χρησιμοποίησε βαρύ, αδιαφανές γυαλί, διακοσμημένο με γεωμετρικά ή φυτικά μοτίβα. Η τεχνική του ήταν παρόμοια με αυτή των ρωμαϊκών καμεών.
Το 1877 ανέλαβε την επιχείρηση του πατέρα του Maison Gallé-Reinemer, η οποία είχε γιγαντωθεί και τα προϊόντα της ήταν περιζήτητα σε όλο τον κόσμο. Την ίδια χρονιά εκλέχθηκε και γενικός γραμματέας της Société centrale d’ horticulture de Nancy. Η διεθνής καριέρα του ως καλλιτέχνης του γυαλιού, ξεκίνησε το 1878 στην Έκθεση του Παρισιού, όπου έλαβε έπαινο πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη.
Μετά από δέκα χρόνια, το 1889, στην ίδια Έκθεση του Παρισιού, ο Γκαλέ ήταν πλέον ο πιο γνωστός υαλουργός του κόσμου και ο αντιπροσωπευτικότερος εκπρόσωπος της Αρτ Νουβώ.
Στην γενέθλια πόλη του Νανσύ, ίδρυσε το πρώτο του εργοστάσιο, στο οποίο απασχολούσε περίπου 300 εργαζόμενους.
Ο Γκαλέ, το 1889, έγραψε ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, ένα βιβλίο για την τέχνη της υαλουργίας με τίτλο «Écrits pour l’art», το οποίο όμως δημοσιεύθηκε μετά το θάνατό του το 1908.
Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό για τον άνθρωπο Γκαλέ, είναι η έντονη, αλλά πολύ διακριτική συμμετοχή του στα κοινά. Ήταν ένας πεπεισμένος ανθρωπιστής και συμμετείχε στην οργάνωση βραδινών σχολείων για την εργατική τάξη (ιδρυτής του Université populaire de Nancy). Επίσης, υπήρξε θερμός υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το 1898 με μεγάλο κίνδυνο για την φήμη και την επιχείρησή του, ήταν ένας από τους πρώτους που συμμετείχε ενεργά στην υπεράσπιση του Alfred Dreyfus. Ακόμα, υπεράσπισε δημοσίως τους Ρουμάνους Εβραίους και μίλησε για την υπεράσπιση των Ιρλανδών καθολικών ενάντια στη Βρετανία, υποστηρίζοντας τον William O ‘Brien, έναν από τους ηγέτες της Ιρλανδικής εξέγερσης.
Το 1901, μαζί με τον Victor Prouvé, τον Louis Majorelle, τον Antonin Daum και την Eugène Vallin, ίδρυσαν ένα νέο κίνημα, γνωστό ως «École de Nancy».